ความรู้สึกมันติดไปกับเราไปทุกที่ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน
แม้ว่าจะอยู่ที่ไหนของโลก แม้ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
วันนี้นั่งทำงานอยู่ แล้วเพลงๆนึงก็ดังขึ้นมา
จำได้ว่าตอนนั้นน้ำตาไหลไม่หยุด และมีคนๆเดียวที่จะหยุดมันได้
"คนเพียงคนเดียว ในเวลานี้ที่เธอ คงต้องการเธอคงรอคอย เพียงใครคนนั้น เดินเข้ามา นั่งกับเธอน้ำตาที่รินไหล มีแค่เขาที่จะหยุดมันไหว้ชั่วโมงที่อ่อนไหว มีแค่เขาที่ใจเธอต้องการ"
อย่างที่ใครเค้าว่า..เรามักซ่อนใครบางคนไว้ในเพลงเสมอ
