นั่งรถไฟไปตู้เย็น

“เรามีโอกาสทำความรู้จักกับผู้คน ได้พบปะสังสรรค์กับด้านดีของเขา และยังไม่ทันที่จะได้เห็นด้านร้าย เราก็ต้องลาจากมาเสียก่อน จริงอยู่ เราไม่ได้รู้จัก ‘จริงๆ’ แต่จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องรู้จักทุกคนที่ผ่านเข้าในชีวิต เราคงจะรู้จักทุกคน ‘จริงๆ’ ไม่ได้หรอกละมัง ”


I have been complaining about not able to touch many souls lately and becoming lesser than myself. I guess I have found my answer. The answer is simple. It’s just that I just can’t touch every soul that I meet. Maybe I don’t have to.