Wednesday, December 31, 2008

ขาดเธอ / ภูธเนศ หงษ์มานพ, สุธาสินี พุทธินันทน์

กัปตัน:

ฉันเริ่มหวั่น เหมือนฝันเลือนผ่าน ภาพเธอจาง ห่างไกลแสนไกล ทุกสิ่งรวดเร็วเ สียจนใจหาย ไม่ทันเอ่ยคำลาสักคำ ทำอย่างไรเพื่อดึงรั้งเธอ

กี่เหตุผลที่ฉันต้องการมีเธอ ถ้าบอกเธอไป เธอคงไม่ไปจากฉัน ขาดเธอไปวันนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร ฉันจะทนอย่างไร ได้ยินบ้างหรือเปล่า

ว่าขาดเธอไปอย่างนี้ พรุ่งนี้จะทำอย่างไร จะต้องรอถึงเมื่อไหร่ ที่ฟ้าจะยอมให้คนรักกลับมาเจอกันอีกครั้งไม่ห่างร้างไกล

แพท:

ฉันเริ่มหวั่น คิดแล้วใจสั่น เมื่อต้องไปจากกันแสนไกล ทุกอย่างคือฝันที่พลันหายไป เหมือนฟ้าแยกเราให้ไกลเหลือเกิน

ทำอย่างไรเพื่อเคียงข้างเธอ กี่เหตุผลที่ฉันนต้องการมีเธอ จะเอ่ยอย่างไรในยามเราห่างไกล

ขาดเธอไปวันนี้ ชีวิตจะเป็นอย่างไร ฉันจะทนอย่างไร ได้ยินบ้างหรือเปล่า ว่าขาดเธอไปอย่างนี้ พรุ่งนี้จะทำอย่างไร

จะต้องรอถึงเมื่อไหร่ ที่ฟ้าจะยอมให้คนรัก กลับมาเจอกันอีกครั้งไม่ห่างร้างไกล ขอฟ้าจงยอมให้คนรัก กลับมาเจอกันอีกครั้ง

ให้เรามีกันและกันไม่เหงาในใจ

2gether:

ขาดเธอไปอย่างนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร (หากกลับไปเจออีกครั้ง) (อยากบอกกับเธอสักครั้งสิ่งนั้นในใจ)

ฉันจะทำอย่างไรได้ยินบ้างหรือเปล่า(จะไม่ยอมให้ทุกอย่างมันสายไป) ว่าขาดเธอไปอย่างนี้ (อยากกกลับไปเจออีกครั้ง)

พรุ่งนี้จะทำอย่างไร(เมื่อไรจะมีวันนั้น) จะต้องรอจนเมื่อไหร่ (จะทำเช่นไร) ที่ฟ้าจะยอมให้คนรัก กลับมาเจอกันอีกครั้งไม่ห่างร้างไกล

ที่ฟ้าจะยอมให้คนรักกลับมาเจอกันอีกครั้ง มีเธอข้างกาย

No comments: