อาจเป็นชะตา กำหนดจากฟ้าเบื้องบน เราไม่อาจคิดฝืน ได้สักหน เธอกับฉันวันนี้คงถึงวัน ข่มใจต้องลา จำใจลาร้างห่างกัน...อยากจะขอกอดซักครั้ง....จะได้ไหม เพื่อจดจำ..ไปจน...วัน...สุดท้าย
อยู่กันคน..ละภพ สุขใจที่เรามาพบผูกพัน แม้บุญเก่า เรามีแค่นั้น ต้องจากพรากกัน ต้องเอ่ยคำร่ำลา... ขวัญของใจ ต้องห่างไกล เธอต้องไกล จำต้องลา กลับไปด้วยลิขิตจากฟากฟ้า.. อยากมองหน้ากัน ขวัญของใจ.. แสนหวั่นใจ วันนี้คือ...สุดท้าย ( ท้าย...ที่สุด ) เราจะไม่มีทางกลับมาพบกัน
อยู่กันคนละภพ จากกันเมื่อวันที่ฝันผ่านไป ฉันจะเก็บภาพเธอเอาไว้ ไม่เลือนลบไป...ในหัวใจ..ตลอดกาล.....
No comments:
Post a Comment