ตานัทขอบคุณมั้งงงงงง....ดูจะเป็น Format เดียวกันแฮะ
ขอบคุณป๋าที.....ที่ชวนนัทไปด้วย ไม่งั้นเป็นหมาเหงา เฝ้าไก่แก่ๆอยู่ในฟาร์มคนเดียว และสำรวจสถานที่น่ารักๆแบบนี้ และช่างมันไปเหอะ
ที่พี่ทำอ่ะดีที่สุดแล้ว อย่าไปหงุดหงิดกะเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เจ้าของสถานที่ทำ (ผู้บริหารเค้าต้องโช๊ะจริงม่ะ) จัดโปรแกรมได้โอเคมากมาย
ขอบคุณพี่ฉิ่งและพี่น้ำ.....ที่ทำสเต๊กหมู กะปลาหมัก ที่อร่อย แต่เราอดกิน(เพราะป่วยกระทันหัน แอบไปงีบดีก่า)
ขอบคุณป๋าบอย...และน้องออม.....ที่เป็นคู่บ่าวสาวให้เรามา Honeymoon ด้วย ตั้งเกือบ 30คน วุ่นวายดีแท้ รวมถึงออกค่าดริ๊งค์ให้ในมื้อเย็นด้วย
ขอบคุณพี่นะ กะพี่ยู้ ...ที่ประกาศให้เราได้ทราบว่า ทริปหน้าคงไม่ไกล.....หุหุ และขอบคุณคับที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ จะพยายามดูแลตัวเองอย่างดี
ปล. หมอที่ปากช่องน่ารัก น่าจับตีก้นมากๆ พี่ๆคนไหนจะอนุเคราะห์น้อง ขอเลยนะคับ
ขอบคุณพี่ดริงค์ กะ พี่แก้ว...ที่ให้หยิบยืมยาสีฟันยามเช้า ที่นัทชอบลืมจริงๆ และก็ช่วยดูแลอู๊ดดี้ ซึ่งเป็นกระทาชายนายเดียวที่ RO 30 แอบหวง(แต่เอามือยันไปไกลๆ)
ที่สำคัญ พี่แก้วโดนบาดเท้าไม่เท่าไหร่ อย่าให้อู๊ดมันบาดใจนะพี่
ขอบคุณพี่เหมี่ยว.....ที่นอนแล้วไม่ทำอะไรนัท....555+ รวมถึงเป็น เนวิเกเตอร์ที่น่ารัก ฮัมเพลงกะเราตลอดทาง
ขอบคุณพี่ตูน.....ที่อุตส่าห์เอาแฟนมาอวด...เป็นคู่ที่น่ารักอะไรอย่างนี้ อย่าให้นัทมีมั้งแล้วกาน รวมถึงเงินทุกบาททุกสตางค์ที่พี่บริหารได้ยอดเยี่ยม สมแล้วววว
ขอบคุณพี่ต่าย....ที่บากบั่น คิดเกม อะไรก็ไม่รู้ 108 เอาเป็นว่าเราอยากเล่น แต่ไม่อยากเปียก เพราะเป็นผู้หญิง 1 สัปดาห์ ยังต้องยอมแพ้ในความอุตสาหะหาเกม เล่นเพื่อพี่โดยเฉพาะ
ขอบคุณพี่กวง....ที่หาสะใภ้โรได้น่ารัก...และเนียนกับคนโรได้ขนาดนี้ พี่ยู้ก็เริ่มจะเนียนตามแระ เดี๋ยวแฟนพี่ตูนก็จะเนียนอีกคน และรถที่ไฮโซมากมาย แต่นัทได้นั่งแค่ 3 นาที(บนเขื่อน) เอาน่า...
ขอบคุณพี่แนน...ที่ยอมคืนเงินให้น้องในเกมไฟฟ้า ไป 3 รอบใหญ่ ดวงชัดๆ ไม่เกี่ยวกะฝีมือเลย
ขอบคุณพี่จึง.....ที่ยอมให้นัทมีรูปกะเค้าบ้าง ถ้าเป็นทริปกลุ่มอื่น นัทก็จะเป็นบุคคลข้างหลังภาพเหมือนกัน
ขอบคุณพี่โบ.....ที่มีความเห็นเรื่องเดียวกัน ว่า อยู่ที่นี่มันเหงามากมายอ่ะ และอุตส่าห์ขับรถแอบเค้ามาได้ แต่แอบไปไม่บอก...แอบเคืองเล็กๆ
ขอบคุณตึ๋งน้อย...ที่มาด้วยกัน...ทั้งๆที่โดนลากตัวมา ก็ยังทำให้เรารู้สึกดี
ขอบคุณอู๊ดดี้...ที่ไม่ทอดทิ้งกัน ให้เราเหงาเหงก และเป็น เพื่อนกลุ่มโสด ด้วยกาน
ขอบคุณวุดดี้...ที่ 304 ไม่ทอดทิ้งเพื่อนคนนี้ และตีแตกมันที่สุด (แตกไว้ก่อน...มันอ่ะ)
ขอบคุณพี่พีท...ที่มีกล้องมาให้เราอีกตัวนึง..เรารอรูปจากท่านเช่นกันคับ
ขอบคุณพี่แจน...ที่มีเสียงไพเราะในทริปให้ขับกล่อม คนตีแตก
ขอบคุณคนขับรถ...ที่ขับพาพี่กลับโดยสวัสดิภาพ เพราะน้องคนนี้ก็ห่วงพี่ๆเหมือนกัน
ขอบคุณเจ้าของรีสอร์ท...ที่เปิดให้เราถล่มซะเละเลย รวมถึงแอร์ที่ทำหน้าที่เป็นฮีทเตอร์ได้ด้วย แหม 2 in 1 ก็ไม่บอก
ขอบคุณห้องโรเล็กๆ ที่เวลานี้ใหญ่ขึ้นเท่าตัว (นัทเริ่มไม่คุ้นแฮะ) แต่ความอบอุ่นทวีความรุนแรงระดับ F5 (พายุแล้วนั้น)
ขอบคุณทริปเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ในใจของพวกเรา ที่ทำให้เราเจอกันอีกครั้ง
ขอบคุณวันเวลาหมุนไป เพราะมันทำให้เรารู้สึกว่า ความทรงจำเล็กๆมีคุณค่าเสมอ
ขอบคุณคุณหมอที่น่ารัก และพยาบาลที่ใจดี รวมถึงปาป๊า ม่าม๊า...ที่อนุญาตให้มาเที่ยวรอบนี้ โดยเป็นห่วงตลอดเวลา
ขอบคุณเสียงต๊อกแก ตอนกลางคืน ที่ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้ฝันไป
ขอบคุณยุงเจ้าถิ่น ที่พร้อมใจมาต้อนรับเราไม่ขาดตกบกพร่อง
สุดท้าย ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนและความทรงจำดีๆ หากโอกาสหน้ามี น้องคนนี้จะไปแน่นอน(Full time)
No comments:
Post a Comment